بر سینۀ خود می‌فشارم زانوی غـم را            وقتی که بی تو باز می‌بـیـنم مـحـرم را

صاحب عزا با دست‌های خویش کوبیدی            بر روی دیوار کدامین خانه پرچـم را

ای آسمانِ چشمۀ جـوشانِ اشک خـون            پُربـارتر کن بارش این اشک نم نم را

هرشب میان کوچه‌ها بر سینه خواهی زد            وقتی که می‌خوانند شور و نوحه و دم را

بر رشتۀ پـرچـم دخـیل گـریه می‌بـندم            آقا مگیر از دست ما این حبل محکم را

با اذن زهرا، اذن مولا، اذن پیـغـمـبر            با اذن تو پـوشیده‌ام این رخـت ماتم را

دلشـوره دارم اربـعـیـنم را هـمین اول            امضا کن آقـاجـان بـرات کـربـلایم را